Dun doktordaydik

Kuzum azi dişi çıkariyor. Damaklar kabarik sinirler gergin, iştah az. Suyuna gidildiği sürece neşeli ama bazı bazı özellikle de uykudan kalktiğinda ne istediğini bilmez bir biçimde bağiriyor. Bu mini krizlerin sonunda bizi genelde bilgisayarin yanina götürsede buna yolda karar verdiğini düşünüyorum :) Bilgisayari açmadan başka şeylerle kendisini oyalamayi şimdilik başariyorum.

Dün izinliydim malum, iştahsizliği ve bir kaç soru için kendi doktoruna değilde mahallemizdeki tıp merkezindeki tecrübeli doktor teyzemize gidelim dedim. Bebekken kontrolerimiz cok rahat gecerdi. Muayene sırasinda doktor amcasinin steteskopu ile oynar etrafi incelerdi. Artık bangır bangır bagırıyor, muayene olmaya direniyor. Odadaki oyuncaklar falanda sakinleştiremiyor. Bu sefer de önce kısa bir muhabbet sonra odayi ve oyuncaklari inceleme seremonisi yaptık ama işe yaramadı yine aynı muayene krizini yaşadık. Gerçi muayene bittikten sonra doktor teyzeye gülücükler saçtı baldanadam.

Doktor teyzemizin reçetesiyse şöyle: Hiç bişiyi yok, ilgi odaği olmuş, fazla şımartıyorsunuz hemen bir kardeş lazım buna dedi :) Bu reçeteyi uygulamayi düşünmüyor değilim ama şu iki yaş sendromunu bir atlatalim hayirlisiyla, sonrasi Allah kerim...