7 tepeli şehirde 4 tekerlekli hayat

Baldanadam doğdundan beri şehir yollarında 4 tekerlekli hayatın ne denli zor olduğunu çok iyi anladım. Kaldırımlar yüksek, çok az yerde rampa var. Hiç bir şehir mobilyası bebek arabaları ya da tekerlekli sandalyelere göre tasarlanmamış. Toplu taşıma araçlarına bebek arabasıyla binmek tek başına olan bir anne için neredeyse imkansız. Ben küçücük bir bebekle bu yollarda gidemezken engelli insanlar için hayatın ne denli zor olduğunu bilmek, bu yüzden evlerine kapanmak zorunda olduklarını görmek çok acı.

Bu mesele hayatımı bu denli etkilediği halde hayıflanmaktan başka bir şey yapmıyordum açıkçası. Geçenlerde mail guruplarımdan birine duyarlı bir annenin maili düştü. Sık sık geçtikleri durağın bebek arabası ile geçmeye uygun olmadığını beyaz masaya bildirmiş ve uzun bir takip sonucunda durağın yenileneceği bilgisi kendisine ulaşmış. Bu mail gurubumuza bir kılıvcım oldu ve üstüne bir çok fikir yürütüldü. Ortak karar, herkesin kendi yaşadığı yerdeki aksaklıkları yetkililere fotoğraf ve belgeleriyle bildirip sonuçlarını takip etmeleri ve bu çabaların bir web sitesinde yayınlanmasıydı. Böylece daha çok insanın bu duyarlılık projesine ilgi göstermesinin sağlanablecek umarım.

Bende bu hafta sonu ilk fotografımı çekip göndermek niyetindeyim. Umarım bireysel çabalarımız bir çığ olur ve şehrimiz, hatta tüm ülkemizin sokakları daha insancıl olur. Engelli insanlarımızda güzel güneşli bahar günlerinde pencere kenarlarından bakmak yerine baharın coşkusunu yüreklerinde hissederler...