3 Yaşına mektup

Ben 30 yaşına yaklaşırken sen 3 yaşını dolduruyorsun. Her günü bol telaş, bol endişe, sürekli vicdan azapları ile ama aynı zamanda bol neşe, mutluluk ve tatlı heyecanlarla geçen 3 yıl. Hamilelik dönemini de sayarsak neredeyse 4 yıldır içim dışım senle dolu, her aldığım kararda, her planladığım işte sen varsın.

Zaman büyük bir hızla akıp giderken en çok seninle ilgili anlar kafama kazınmış. Doğduğun andaki rahatlamam ve mosmor halini gördüğümde hissettiğim endişe. Yirmibir günlükken doğumda omuzunun kırıldığını ve boynundaki rahatsızlığı öğrendiğimdeki perişanlığım. Kırkın çıkana kadar akşamlarımızı kabusa çeviren kolik karşısındaki çaresizliğim. İşe başladığımdaki mutsuzluğum. Anne sütü ile ilgili en ufak problemde biberonları fırlatıp yarın istifa ediyorum diye ağladığım sonra sakinleşip vazgeçtim gelgitli günler. İşyerinde süt sağma maceralarım... Sakın zamanın hep olumsuz hislerle geçtiğini sanma. Yaşattığın sevinç, etrafına yaydığın neşe her şeye değer. Seni uyurken seyretmenin, bıcır bıcır konuşmanı dinlemenin, birlikte oyun oynarken seninle tekar çocuk olmanın verdiği huzuru bir anne başka nerde bulabilirki. Sen benim dünyadaki cennetimsin. Doğum günün kutlu oldun canım. İyiki doğdun...