Baldanadam bu haftasonu bizi çok zorladı. Cuma akşamı dedemizin yazigina gittik. Yolda ve aksam yatana kadar pek neşeli keyifliydi. Gel gelelim yatma saati gelince iş çığrından çıktı. Gece 4 de ancak uyuduğunu söylersem ne denli zorlandığımızı anlatabilirim sanırım. Kaldırıp etrafta gezindiğimizde sorun yok gülüp eğleniyordu. Ama yatağa doğru meyledince içli içli ağladı yavrum. Battaniyede bile salladık. Hadi uyu artık diyincede "manane" dedi sıpa.
Ertesi gün uykusuzluktan gündüz sızıp kalacak diye düşündüm ama nerde. Büyük bir merakla her tarafi inceleyip gezindi durdu. Tabi uykusuzluk asabiyet olarak yansidi kendisine. Akşam yine uykuya direnmeye kalkinca artik gece oldu demeyip apar topar eve döndük. Eve gelince kendini uykunun kollarina biraktı ama yarım saatte bir uyanarak. Uykusuzluğun direncini düşürmesi ve hava degisikliginin etkisiyle burun akintısı da başladı. Pazar gününüde öğlen uykusuna kadar oldukça mızmızdı. Öğlen kesintisiz 3 saat uyuduktan sonra ancak keyfi yerinde geldi.
Bu gezi için ne hayaller kurmuştum oysaki. Bahcede oynarız çiçek toplariz. Kamyonuyla toprakla oynariz diye düşünmüştüm. Artik bu hayallerim başka sefere kaldı. Bir daha gittiğimizde bu kadar yadırgamaz diye umuyorum. Yoksa kum güneş deniz hayallerimde suya düşecek...
2 yorum:
üzülmeyin. onların canı sağolsun :)
Bizde mekan değiştirdiğimizde bütün düzenimiz alt üst olurdu :( annemlere gitsek bile o derece..
bizim kız şu an 28,5 aylık ama ben bile dışarı çıkarken yada kalmalı bir yere giderken ne hayaller kuruyorum ama olmuyor.
Baharcım oglum günübirlik gezilerde cok uyumlu oldugu icin ondan boyle bir tepki beklemiyordum açıkçası ama dediğin gibi canı sağolsun. Ben uykusuzluğuma üzülmüyorum zaten kuzucuğumun gözünde bir damla yaşa bile dayanamıyorum.
Bu ara peşi peşine azı dişi çıkarıyor. Bunun da tetiklemesi var sanırım. 10. dişimiz yolda patlamayı bekliyor...
Yorum Gönder