Son bir aydır yakamıza yapıştı bu durum önce burun akıntısı ve öksürükle başladı doktora gittiğimizde boğazları da biraz kızarık ciğerine inmesin diye antibiyotik verdi. Hadi ilaçları içtik geçti derken bu cuma da ateşlendi yavrum. Yine boğazları kızarıkmış bu nasıl bir illet anlamadım tekrar mı ediyor yenidenmi olmuş anlamadık. Annem soğuk yediği için oluyor diyor. Ben geleneksel annelerden değilim ya ne ilgisi var yoğurduda ısıtıp mı vericez, soğuktan bişey olmaz hastalık miktoplardan olur desemde artık yenilgiyi kabul ettim. Sanırım kuzumun boğazları soğuğa karşı hassas.
Üç gündür içim içimi yiyor benim yüzümden oldu yavrum bir ay içinde 2. kez ilaç içmek zorunda kaldı diye. Annelik hep mi vicdan azabı hep mi suçluluk? Bu his yumağını bu hastalık dönemi yüzünden bu aralar yoğun hissetsemde aslında suçluluk duygusunun beni bir an bile bırakmadığının farkındayım. Çalışan bir anne olduğum için suçluluk, hoşgörülü davransam şımarırmı acaba diye suçluluk,yeterli aktivite yapmadıkmı ilgilenemiyorum diye suçluluk, hatta o gün sebze yememişse iyi besleyemiyorum diye suçluluk. Bir yandan anlıyorumki bu his bir nevi sınav korkusu gibi anneleri tetikte tutan Allah tarfından verilmiş bir hediye ama ben dengeyi tutturma konusunda sorunlar yaşıyorum :(
12 yorum:
Baldanadama çok geçmiş olsun. Çalışan anne olduğumuz sürece suçluluk duygusu hep olacak, bak bende direk dolaptan verdiğimde oluyor ama hassas olabilir. çok geçmiş olsun.Elimizden gelenin en iyisini yapıyoruz.
Baldanadam, cok gecmis olsun. Haydi bir an önce iyileş de annen üzülmesin.
Bence hiç suçluluk duymamalısın senin gibi bir annesi olduğu için ne kadar şanslı bu küçük adam... Öpüyoruz onun güzel yanaklarından...
Sevgiler
Umur & Ada
çok geçmiş olsun baldanadama, umarım hemen iyileşir
suçluluk konusunda yazdıklarına da katılmamak elde değil, tüm günümüz bu düşüncelerle geçiyor, bazen çocuklara konsantre olmamızı bile engelliyor sanki
yeterince güldüremedim, yok et yemedi bugün, az oynadık beni az gördü vs vs.
düşündükçe artıyor sanki suçluluk
bir yandan da bizim yaptıklarımızın çeyreğini görmeyen çocuklar var diyorum, biz neleri düşünüyoruz diyorum ama yine de rahat olamıyorum, hep böyle mi sürecek acaba?
Sağol Güneşcim en çokta hasta iken onu bırakıp işe gelmek üzüyor beni :(
Sağolasın Umur soyledikleri moral oldu
Füsün bu güldüremedim takıntısı bir bende vardır herhalde diyordum...
Bazı konularda cahil olmak belki büyük bir konfor ama ben cahil olup raht olacağıma bilgili olup suçluluk hissetmeyi tercih ederim. Sanırım bütün blog anneleri böyleyizki sürekli yeni şeyler öğrenip kendimize yeni suçluluk alanları oluşturuyoruz:)
meldi hakkaten yaa, öğrenip öğrenip suçluluk duyuyoruz cidden
annem çok güldürüyor defne'yi ben hiç beceremiyorum diye üzülüyorum, demek sen de öylesin, blogların bir iyi yanı da bu, yalnız olmadığını bilmek.
bazen ben de diyorum hiçbirşey bilmemenin dayanılmaz hafifliğini hissetmek istiyorum diye ama yok yok ben de bu halimi tercih ederim
Güldürememe olayı bende daha çok bebekken vardı. İşe de yeni başladığım için o zamanlar, eğer yeterince gülmezse (yani bana göre) hah diyordum tamam çalıştığım için oluyor böyle bana surat yapıyor mutlu değil.
Yoksa şimdi iyi gülüyoruz beraber. Ömerde genelde pozitif neşeli bir çoçuktur. Onu güldürmek çok değil çok şükür.
ben çalışmıyorum ama ben de bu hisleri yaşıyorum.insan hep daha fazlasını düşünüp korkuyor işte.şunu da yapmalıydım,bunu da yapmalıydım.bebekken az oyun oynarsak gerizekalı olacak gibime geliyordu.tamam zekası gelişir oyunla ama oynamasa da gerilemez herhalde.neyseki şimdi biraz rahat davranıyorum.zor bu işlerde dengeyi tutturmak vesselam :)
Ilk oluncada biraz böye oluyor herhalde :) ikinci bebişde biraz daha sakin olacağımı umuyorum Allah nasib ederse...
Hepimiz zaman zaman benzer şeyler yaşıyoruz Baldanannecim:) Sen gördüğüm en iyi annelerden birisin...
Sağol Neslihancım. Baldanadamım iyileştiği için sanırım artık o psikolojiden kurtuldum şükür. ara ara böyle basıyor beni depresyonik haller işte...
Yorum Gönder