25 Mart 2010 Perşembe
Mutfağa gelen sesler
Çalışırken akşamlarım koşuşturmaca ile geçiyordu. Yemekler jet hızıyla hazırlanıp mutfak toplama seansı jet hızıyla gerçekleşiyordu. Genellikle işlerime oluşu da katmaya çalışıyordumki birlikte geçirdiğimiz zaman artsın. Yinede oluşu babasına kaptırdığım çok oluyordu. O zamanlarda salondan onların kahkaha sesleri gelirdi ve ben üzülürdüm, mideme bir sancı saplanır gibi hemde. Bende yanlarında olmalıyım diye acele ederdim. Bir yandanda günün yorgunluğu sebebiyle baldanadamla oynamaya yetmeyecek enerji azlığımdan dolayı suçluluk hissederdim. Geçen akşam yine sesleri gelirken düşündüm de artık o sesler beni rahatsız etmiyor. Gün boyu doyasıya oyunlar oynayıp birlikte olduğumuz oluşu gönül rahatlığıyla babişkosuna bırakıyorum. Sofra ağır ağır toplanıyor, çay yavaş yavaş demleniyor. Çayın demlenmesini beklerken elimde ya gazetem yada okuğum kitabım oluyor. Şimdilerde hayat akşamları daha sakin benim için ve mutfağa gelen sesler beni artık mutlu ediyor...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
8 yorum:
Evde ki mutluluk budur değil mi? Daha ne istenir ki hayattan, hepimiz büyüyene kadar mutlu bir ailemiz olsun istiyoruz öyle değil mi? Ve ne mutlu bize ki allahta bize birer altın top verdi, allah eksikliklerini göstermesin gülüşleri bir ömre bedel ;)
Çok mu duygulsa oldu yavv, birden dökülüverdi içimden yazdım vallahi :)) kusura bakma..
Ben kıskandım ama şimdi...
Gerçekten de öyle oluyor, tek tesellim saatlerin ileri alınacak olması :)
Ben de kıskandım ama
insan evde olunca hep kıymetini anlamıyor cogu zaman... ne güzel anlatmıssın arkadasım..
Ne kusuru Melikecim çok güzel yazmışsın bencede evet mutluluk budur :)
Umur ve Güneş sizi çok iyi anlıyorum daha 2 ay öncesine kadar bence sizinle aynı durumdaydım. Keşke annelerin mesai saatlerinin daha makul olması sağlanabilseydi :(
Filizcim üç bana masal gibi geliyor ben daha ikinciye cesaret edemedim :)
Mihlivercim evet insan elindekinin değerini bilmiyor gerçekten. eğer ömerin doğumunda işi bıraksaydım belki bunalırdım ama ayrılığın nasıl olduğunu bildiğim için şimdi zorlanmıyorum. İnşallah böylede devam eder.
belki benim babayı çok kıskanmamım sebebi budur. evet, kıskanıyorum. ben iş yaparken sofra kurarken okar oynuyor. ve baba oynadığı ben ilgilenemediğim için bana sen git diyor..
akşamları toplamda iki saatim oluyor onunla olmak için. hiçbişiy yapmasam bile günün yorgunluğu oluyor.. hiç pişman olma sakın.. allah banada nasip etsin ama pişmanlık yaşatmasın
Hayırlısı diyorum Esracim. Zor kararlar bunlar Allah pişmanlık vermesin hiçbirimize
Yorum Gönder