Bu anneler gününe kaç çocuk öksüz girdi acaba ya da kaç anne evladından ayrı düştü. Yanıbaşımızda 44 çoçuk bir gecede öksüz yetim kalmışken, onlar hergün annelerinin babalarının mezarları başında sessiz sessiz ağlarken tüketim çılğınlığına dönüşmüş anneler günü hadisesi bana çok da cazip gözükmedi açıkçası. Oldum olası şu günü bu günü olaylarından pek hazzetmiyorum zaten.
Yine de sevgili annecime hediye almadan geçmedim bu günü. Ne de olsa kafamıza yerleşmiş kalıplarımızı kırmamız çok zor. Ben kırsamda başkalarınınkini kıramam. Aykırı fikirler yüzünden annemi mahzun etmenin alemi yok dimi :) Ona birde buradan sevgilerimi teşekkürlerimi iletmek istiyorum. Binbir zorluk ve emekle bu yaşa getirdiği ve yine ayni, belki daha fazla özen ve sevgiyle baldanadama baktığı için. Seni seviyoruz süper anneanne...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder