Geçenlerde yıpranmış bir çorabı çöpe atmak için yönlenmişken aklıma çoraplardan yapılan kuklalar geldi ve çorabı sakladım. Vaktimin geniş olduğu bir zaman çorabı kestim. Küçük düğmelerden gözler, artık bir kumaştanda ağız diktim. İki yandan birer parmak geçecek kadar kestim. Tepesini yine bir iple bağladım. Aşağıdaki gibi bir arap kuklamız oldu. Adını da Cemile verdik. Baldanadamın bir tanede Ahmetciği var el kuklası olarak. Yukardaki resimdeki kukla. Onları karşılıklı konuşturuyorum bazen. Baldanadam da ilgiyle dinliyor. Ahmet bebekliğinden beri olduğu için onu benimsemis durumda, bazen su veriyor bazen ana kucağında sallıyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder