Çarşamba günü evde olduğum için sabahda birlikte parka gidiyoruz. Bu sefer yolda minik bir arkadaş edindik. Bizi görür görmez koşa koşa yanımıza geldi. O kadar minik ve sevimliydiki. Baldanadam için yanıma aldığım mamalardan ikram ettik ama pek itibar etmedi. Oğluş doğduğundan beri sokak hayvanlarını hep uzaktan seviyorduk ama bu miniği sevmeden durmak imkansızdı. Baldanadamla tüylerini okşadık. Kucağıma geldi yattı. Kısanç oğluş kendi kucağına gelmesi için işaret etti ona, ama minnoş kedi onu pek dikkate almadı. Neredeyse 15 dakika minik dostumuzla oyalandık. Sonra baktım oluş kediciğin kuyruğuna doğru hamleler yapıyor. Bilmeden canını yakmasın diye oradan ayrıldık. Bütün gün dilinden düşürmedi kediyi.
Sokak hayvanlarına yaklaşmasını çok da istemiyorum. Hastalıklı olma ihtimallerinin yanı sıra bilmeden ters bir hareket yapıp kızdırabilir, beklenmedik şeyler olabilir diye. Bunun yanında hayvanalra merhamet etmeyi de öğrensin diye onlara mama ve su vermeyi gösteriyorum. İnşallah uygun bir evimiz olursa bir hayvanla dost olmayıda öğretebilirim.
