Baldanadamdan inciler ve 23 Nisan

Bütün kuzucukların 23 nisanını biraz gecikmeli olarakta olsa tebrik ederim. Geçen sene bu zamanlarda 17 aylık civarı olan oluşla bayramı tam anlamıyla idrak edememiştik ama geçen bir senede herşey çok değişmiş. Artık 23 Nisan kutlu olsun şarkısını söyleyebilen bir kuzum var nede olsa. Bu sene yakınımızdaki okulun 23 nisan törenine gittiğimde ömerle birlikte çoçukluğuma geri döndüm yeniden. Saygı duruşunda şaşırıp neden herkes sustu? neden kimse konuşmuyor? diye bağırarak 10 metre etrafında gülüşmelere sebep olsada şiirleri, halk oyunlarını, konuşmaları hepsini pür dikkat dinledi kuzucum. Hatta tören oluşun uyku saatiyle çakışmaya başlayınca zorla kaçtık. Cuma gününden beri elinde hayali bir davul zurnayla dolaşarak bize mini gösteriler yapıyor.

Çok ciddi bakıyor sanırım davul nereye gitti sorusunu sormak üzere :)

Bu da baldanadamın incisi çok güldük unutulsun istemem. Haftasonu klasiği olarak babayla fırından dönüşte, pencereden bakan Efe ömere bağırır ve el sallar bizim soğuk nevale ise önce Efeye yüz vermez sonra el sallar gibi yapar ama yönü pek doğru değildir. Babası da Efeye mi el salladın diye sorunca "Aslında duvara el salladım ama birazı Efeye gitti" diye cevaplar. Herkese bol gülücüklü günler...