Düm oluşla yengesinin okuluna gittik yine. Tiyatro gösterisini seyrettik ve baldanadamı seven abla ve ablerle eğlenceli dakikalar geçirdik.
Okula her gittiğimde yaşlandığımı bir kere daha anlıyorum. Daha dün gibi sanki o sıralarda oturduğum günler ama bugün o çoçuklara hayretle bakıyorum ve onlar gibi zıpzıp, neşeli olduğum günlerin çok geride kaldığını anlıyorum. Neyseki oğluşla birlikte hayatı sil baştan yaşıyoruz...
Tiyatro başlamadan salonda çalan müzikle istisnasız hepsi hop hop oynuyorlardı. Sürekli bir hareket, bağrış çığrış içindeler. Allah tüm öğretmenlerimize hem sabır hem güç kuvvetversin diyorum. Gerçekten hakları ödenmez.
8 Nisan 2010 Perşembe
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
3 yorum:
kocaman adam olmuş baldanadam.maşallah.
O hadi bakalım Baldanadam artık küçük bir adam olmuşsun sen. Bu arada sayfanız harika olmuş
Filizcim o günler çabuk gelmesi lütfe be bu günlere henüz doyamadım
Şule, Umur kocaman olmuşmu gerçekten benim minik baladamım ama hala hiç de büyümücek sanırım
Yorum Gönder