Evimize ilk televizyon geldiğinde herhalde üç yada dört yaşındaydım. Çocukluğum, ergenliğim hep tv karşısında geçti. Çizgi filmler, diziler, sinemalar... Vaktimi amaçsızca tv karşısında harcadım. O zamanlar aileler çocuk psikolojisinden ya anlamadıkları ya da şimdiki gibi önemsenmediği için mi bilmem yaşıma uygun olan, olmayan her türlü programı seyredebiliyordum. Clementine adlı bir çizgi diziyi hiç unutmam, ateşten şeytanın kötülük için kullandığı insanları yılan yada akrebe çevirip ateşe atması sahnesini korkudan kapının arkasına saklanarak seyrederdim.
Zamanla tvnin bana hiç bişey vermediğini ama vaktimi çaldığını, beni sanal bir hayata mahkum ettiğini görmeyi başardım. Evlenmeden önce ne kadar uğraştımsa evde tv açık oluğu için kendimi dizilerin, filmlerin cazibesinden kurtaramıyordum. Evlilik hazırlıkları sırasında eşimle anlaştık ve eve tv almamaya karar verdik. Bilen herkes bir süre sonra sıkılıp alacağımızı zannetti, özellikle benim ailem tv ye olan düşkünlüğümü bildiklerinden tvsiz hayata fazla şans vermiyorlardı.
Dört yıldır evimde televizyon yok ve hiçde aramıyoruz. Evimize gelenler genelde şaşırıyorlar sıkılmıyormusunuz diyorlar. Evde bir altın top varken sıkılmamıza imkan yok diyoruz. Ömer yokkende sohbet, kitap, sinema bir şekilde tvsiz geçiriyoruk günlerimizi. Bilmiyorum ömer evliliğimizin ikinci yılında doğmasaydı belkide bu kadar uzun süre tvsiz kalamazdık. Ama ömer doğduktan sonra hem çocuklara zararından dolayı hemde fırsat bulamayacağımıza inandığımdan dolayı tv defterini tamamen kapattık. Peki neler mi yapıyoruz akşamları. İş dönüşü ailecek mutfaktayız genelde önce hazırlayıp sonra yiyoruz. Sonra yatana kadar oyun,sohbet,cay-süt saati, oyun, kitap,oyun,oyun,oyun... :)
Evimizde tv olmamasının ailemizin iletişimine ne kadar katkısı oldu net bilemiyorum ama en azından vaktimi boşa harcamadığımı bilmek bile bana huzur veriyor. Ömere olan faydası ise bence gözle görülüyor. Dil gelişminin iyi olmasının en büyük sebebinin tv karşısında vakit geçirmemesi ve bizim de tek eğlencemiz kendisi kaldığından birebir çok vakit geçirmemiz olduğunu düşünüyorum.
Bu yazıyı benim gibi tv ipinin ucunu kaçırıp, diziden diziye atlayıp sonradan harcadığı vakit için vicdan azabı duyan, tv alışkanlığından kurtulmak isteyip, sıkılırmıyım diye düşünenlere cesaret vermek için yazmak istedim. Gerçekten evde tv yokken insan yapacak bir çok şey buluyor kendine ve tv hiç aranmıyor helede evde minik altın toplarınız varsa :)
Herkese sağlıklı günler...
